- burza
- 1. Burza mózgów «metoda grupowego rozwiązywania problemów, polegająca na zgłaszaniu wszelkich nasuwających się pomysłów rozwiązania danego problemu, bez ich bieżącej oceny»: Komisje bardziej dynamicznie pracują i wszystkie problemy rozstrzyga się właśnie w komisjach. Tam następuje burza mózgów, tam powinny docierać się sprawy i wypracowywać ostatecznie węzłowe dla miasta problemy, które wymagają akceptacji sesji. KZŻ 1/1998.2. Burza w szklance wody «reakcja zbyt silna w stosunku do przyczyn, które ją wywołały, awantura z błahego powodu»: Zresztą to wszystko była burza w szklance wody, bo za furiackim atakiem Gomułki nie poszły przecież żadne represje. Sporo się o nas mówiło, ale na gadaniu się skończyło. A. Michnik, J. Tischner, J. Żakowski, Między.3. Wpaść, przejść, iść, nadciągać itp. jak burza «wpaść, przejść, iść, nadciągać itp. szybko, nagle, gwałtownie, nie zatrzymując się na żadnej przeszkodzie»: Tosiek jak zwykle wpadł jak burza, prawie zderzył się z ojcem. Przerósł go wzrostem i chyba charakterem, jasny, energiczny, w nieustannym pośpiechu. T. Bojarska, Świtanie.Cisza przed burzą zob. cisza 1.
Słownik frazeologiczny . 2013.